ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ... Κριτική Blu-ray

Ποια Ταινία Θα Δείτε;
 

ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ... Κριτική Blu-ray. Το STILL WAITING πρωταγωνιστούν οι John Michael Higgins, David Koechner, Luis Guzman, Maggie Lawson και Chris Williams

Ψάχνετε για κακές δουλειές με υπαλλήλους που μιλούν βρώμικα, απολαμβάνουν την υπερεκτιμημένη σεξουαλική ευχαρίστηση; Σε αυτό συνοψίζεται όταν δύο εστιατόρια ανταγωνίζονται για την καλύτερη εξυπηρέτηση και διαχείριση, όπου η ανάγκη για γυναίκες με λιγοφόρα ρούχα φαίνεται να είναι αναγκαιότητα. Και όταν πρόκειται για την περιγραφή του ότι πεινάς για περισσότερα;, ξέρεις ότι δεν έχει να κάνει με το φαγητό. Ακόμα περιμένω… μαγειρεύει υπερβολικά την κωμική φόρμουλα του χαστούκι-στίκ και του γραφικού χιούμορ, με μόνο μεζέδες απολαυστικής ειρωνείας και πάθος που θέλει να γίνει, όλα μια σπάταλη στοίβα γελοίων συγκρούσεων χωρίς αξιοπρέπεια. Πατήστε το άλμα για την πλήρη κριτική μου.

Η λέξη ατημέλητος έχει βασικό ρόλο σε όλα τα συστατικά αυτής της ταινίας. Από την εναρκτήρια σκηνή της ιστορίας μέχρι το τέλος της, δεν υπάρχει τίποτα που να μοιάζει ολοκληρωμένο ή από απόσταση. Πάρα πολλά τμήματα της ιστορίας φαίνονται άσκοπα ή ακόμη και ντροπιαστικά, ειδικά όταν μπαίνει το παιχνίδι με τις λέξεις. ευκολοχώνευτος. Οι χαρακτήρες περνούν το κατώφλι όπου φαίνεται ότι ανεξάρτητα από το πόσο αθώοι ή διεφθαρμένοι είναι, όλοι μοιράζονται μια κοινή ιδέα: να είναι ρητά. Ακόμη και η μουσική, όπως το Hey Mami της Fanny Pack, ολοκληρώνει την αίσθηση του πόσο ατημέλητα είναι όλα.

Αλλά ακόμη και τα υπολείμματα τροφίμων έχουν τις χρήσεις τους. Χαρακτήρες όπως ο Chuck (Chris Williams) και η Naomi (Alanna Ubach) τραβούν το μεγαλύτερο μέρος του προβολέα. Οι σαρδόνιες φάρσες και η γρήγορη γλώσσα τους μπορούν να αφήσουν σημεία ελέγχου ικανοποίησης στην κωμωδία, αλλά δεν αρκούν για να δικαιολογήσουν την ωμή φύση που δημιουργεί αυτή η ταινία. Είναι σχεδόν γελοίο όταν η ταινία προσπαθεί να σοβαρευτεί, και ακόμη και τότε, καταλήγει πολύ λίγα: μην κάνεις αυτό που κάνουν αυτοί οι χαρακτήρες.

Ως ταινία Blu-Ray, δεν υπάρχουν πολλά στο μενού. Μια παρουσίαση 40 λεπτών στα παρασκήνια και ένας σχολιασμός αποδεικνύουν μόνο ότι το προσωπικό γέλασε ή πάλεψε με μια ζοφερή προσπάθεια για αρχή. Αυτό που είναι ειρωνικό είναι ότι ο σκηνοθέτης (Jeff Balis) είχε την ιδέα να αφήσει τους ηθοποιούς να είναι χαλαροί με το σενάριό τους, επιτρέποντας τον αυτοσχέδιο διάλογο. Το αποτέλεσμα έκανε αυτή την ταινία να νιώθει ακριβώς αυτό: αυθόρμητη και χωρίς πρόβα. Όσο για τις διαγραμμένες σκηνές/μπλούπερ, κάνουν την ταινία να φαίνεται χειρότερη από ό,τι είναι ήδη, και ακόμη και αυτό δεν είναι για γέλια.

ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ:

- Μερικά αποσπάσματα δίνουν κάποιο νόημα στην ταινία.

- Δεν ήταν όλη η κωμωδία κακή. Όταν ο διάλογος και η σκληρότητα ήταν νεανική, ήταν γρήγορος και πνευματώδης μερικές φορές.

Μειονεκτήματα:

- Ο διάλογος είναι πολύ άσκοπος. Τόσο μεγάλο μέρος του επικεντρώνεται στα γεννητικά όργανα του ανθρώπινου σώματος, χωρίς να δημιουργεί κανένα ηθικό ή συμπέρασμα. Τα προσβλητικά σχόλια για τους μαύρους και τους μουσουλμάνους κάνουν αυτή την ταινία να φαίνεται ανόητη.

- Πολύ λίγο από αυτήν την ταινία θα αρέσει στο ευρύ κοινό. Ειλικρινά, είναι ενοχλητικό και γκροτέσκο.

- Η μετάβαση στην ταινία δεν είναι πολύ καλή. Δεν φαίνεται να υπάρχει πολύ δομική αρχή, μέση και τέλος.

Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ:

Αποδεικνύεται ότι δεν ήμουν ο μόνος που δεν ένιωσα σιγουριά για αυτήν την ταινία, αφού το καστ και το συνεργείο ένιωθαν σχεδόν το ίδιο. Η ίδια η προέλευση της συνέχειας ήταν, στην πραγματικότητα, ένα στοίχημα. Ο Ρομπ ΜακΚίττρικ, ο συγγραφέας, είχε δυσκολευτεί να συντάξει ένα σενάριο για την ταινία, αμφιβάλλοντας για την επιτυχία της με πολύ σαρκαστικό τρόπο. Φαινόταν να εκφράζει μεγάλη αγωνία για την παραγωγή του, λέγοντας στον Jeff Balis, τον σκηνοθέτη, ότι δεν πήγαινε καλά, αν και κατάφεραν να λύσουν αυτό το ξέσπασμα μετά τις πρώτες μέρες των γυρισμάτων. Από την άλλη πλευρά, ο Jeff έκανε την παραγωγή του σταδιακά, αφήνοντας το καστ να προτείνει και να εκφράσει τη δική του αυτοσχέδια ερμηνεία που ταιριάζει με τους χαρακτήρες που έπρεπε να παίξουν, όποτε το έκριναν σκόπιμο. Όλοι έδειχναν αμήχανοι απέναντι στη συνεργασία τους, αλλά επέτρεψαν στον εαυτό τους να κοροϊδεύουν μεταξύ τους, αντίστοιχα ή όχι. Ο Τζεφ φαινόταν να είναι ο μόνος που πάλεψε για την επιτυχία και τη φήμη της ταινίας.